تاثیر یک دوره تمرین هوازی بر اشتها و مقاومت به انسولین در زنان چاق

اهداف: اشتها، احساسی ذهنی از گرسنگی، سیری و تمایل به خوردن نوع خاصی از غذا است که می تواند تحت تاثیر عوامل گوناگون قرار بگیرد. اِن مطالعه به منظور بررسی اثر یک و 9 هفته تمرین هوازی بر اشتها و مقاومت به انسولین در زنان چاق انجام شد. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی، روی زنان چاق (30 تا 45 سال) شهر مشهد در بهار 1390 که به جز فعالیت های جسمانی روزمره، فعالیت ورزشی دیگری نداشتند، انجام شد. 28 زن با شاخص توده بدنی بیشتر از 30 به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. تمرین هوازی به تعداد 4 جلسه در هفته و به مدت 9 هفته و هر جلسه تمرین شامل 20دقیقه گرم کردن با انواع دوها، حرکات کششی، نرمشی و جهشی بود. سپس دویدن مداوم با آهنگ ثابت و با شدت ٧٥-٦٥% حداکثر ضربان قلب آزمودنی ها انجام شد. برای بررسی متغیرهای بیوشیمیایی، خونگیری بعد از 12 تا 14ساعت ناشتایی در 2 مرحله (پیش از شروع تمرینات و بعد از 9 هفته تمرین) صورت گرفت. از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تفاوت معنی داری بین شاخص های انسولین، گلوکز سرم، مقاومت به انسولین، hdl، ldl، tg و tcی دو گروه پیش- و پس از مداخله مشاهده نشد. تفاوت معنی داری بین دو گروه کنترل و تمرین هوازی بعد از 9 هفته تمرین هوازی در شاخص های اشتها وجود نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: 9 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط تاثیری بر میزان اشتها و مقاومت به انسولین در زنان چاق ندارد.